मराठी माणूस म्हटलं की तो नाटकवेडा असणार , हे वेगळे सांगावे लागतच नाही. पण नाट्यलेखनाचे वेड ही दुर्मिळातली दुर्मिळ गोष्ट आहे . त्याला दैवी देणगीच असावी लागते.
आज मी तुम्हाला माझ्या नाट्य लेखक मित्राची ओळख करून देणार आहे. त्याचे नाव आहे श्री. राम कुलकर्णी. वास्तव्य मिरज.
राम हा बॅंकेत नोकरीला होता. पण त्या ही अरसिक वातावरणात त्यानं आपली रसिकता जपली आणि ती फुलवली ही ! त्या फुलोर्‍याचा आनंद त्याने दुसर्‍यांना भरभरून मुक्त हस्ते वाटला.
राम, मिरज सारख्या छोट्या शहरातच राहिला. नाटकात काम करण्याची संधी मिळविण्यासाठी लोक घरदार सोडून ,पुण्या मुंबईची वाट धरतात . हा तर नाटककार माणूस ! पण याने नोकरीच्या निमित्ताने म्हणा, किंवा अन्य कांही कारणाने म्हणा, पण मिरज सोडलं नाही.
नटवर्य प्रभाकर पणशीकर उर्फ पंत ,यांनी त्याचे नाटक वाचून ,आपल्या " नाट्यसंपदा " मार्फत ,करण्याचे ठरविले ही असते. नाटका संबंधी त्यांची चर्चा चालू होती आणि त्याच वेळी पंतांचे निधन झाले व ती उत्तम संधी रामच्या हातून निसटली.
रामने नाटक लिहीताना फक्त ठराविक साच्याची नाटकेच लिहीली असे नाही. कौटूंबिक , सामाजिक , संगीतमय , रहस्यमय अगदी वगनाट्य ही , असे विविध विषय त्याने लीलया हाताळले आहेत. राम हा कायम एखाद्या नाटकाच्या तंद्रीतच असतो. तो खरा खरा नाट्यवेडा नाटककार आहे.
त्याच्या रिंगण , निष्पर्ण झाले गाणे , सारे ययाती , गोष्ट स्वप्नांची , निशीगंधाच्या फुलाचे स्वस्तिक , राॅंग नंबर , लाकुडतोड्याचा वग , क्विन्स चेंबर इत्यादी नाटकांना मानाचे विविध पुरस्कार मिळालेले आहेत.
वैयक्तीकरीत्या नाटककार म्हणून , कुसूमाग्रज करंडक , पु. भा. भावे नाट्यसेवा पुरस्कार , भावगीत लेखन पुरस्कार , राम कोलारकर सर्वोत्कृष्ठ कथा पुरस्कार , मिरज भूषण पुरस्कार यांनी त्याला गौरविण्यात आले आहे.
इतके पुरस्कार मिळून ही त्याचा अहंकार न बाळगता , जमिनीवर पाय असलेल्या ,या साध्या आणि सरळ स्वभावी मित्राचा, मला सार्थ अभिमान आहे.
रामला दोन कन्यका आहेत. एक नामांकित आर्किटेक्ट आहे तर दुसरी शिक्षण क्षेत्रात आपले नाव उज्वल करीत आहे. सौ. संजीवनी वहिनींची त्याला समर्थ साथ आहेच !
अशा या माझ्या मित्राला परमेश्वराने उदंड आणि निरामय आयुष्य द्यावे ही सदिच्छा व्यक्त करतो आणि थांबतो.
आज मी तुम्हाला माझ्या नाट्य लेखक मित्राची ओळख करून देणार आहे. त्याचे नाव आहे श्री. राम कुलकर्णी. वास्तव्य मिरज.
राम हा बॅंकेत नोकरीला होता. पण त्या ही अरसिक वातावरणात त्यानं आपली रसिकता जपली आणि ती फुलवली ही ! त्या फुलोर्‍याचा आनंद त्याने दुसर्‍यांना भरभरून मुक्त हस्ते वाटला.
राम, मिरज सारख्या छोट्या शहरातच राहिला. नाटकात काम करण्याची संधी मिळविण्यासाठी लोक घरदार सोडून ,पुण्या मुंबईची वाट धरतात . हा तर नाटककार माणूस ! पण याने नोकरीच्या निमित्ताने म्हणा, किंवा अन्य कांही कारणाने म्हणा, पण मिरज सोडलं नाही.
नटवर्य प्रभाकर पणशीकर उर्फ पंत ,यांनी त्याचे नाटक वाचून ,आपल्या " नाट्यसंपदा " मार्फत ,करण्याचे ठरविले ही असते. नाटका संबंधी त्यांची चर्चा चालू होती आणि त्याच वेळी पंतांचे निधन झाले व ती उत्तम संधी रामच्या हातून निसटली.
रामने नाटक लिहीताना फक्त ठराविक साच्याची नाटकेच लिहीली असे नाही. कौटूंबिक , सामाजिक , संगीतमय , रहस्यमय अगदी वगनाट्य ही , असे विविध विषय त्याने लीलया हाताळले आहेत. राम हा कायम एखाद्या नाटकाच्या तंद्रीतच असतो. तो खरा खरा नाट्यवेडा नाटककार आहे.
त्याच्या रिंगण , निष्पर्ण झाले गाणे , सारे ययाती , गोष्ट स्वप्नांची , निशीगंधाच्या फुलाचे स्वस्तिक , राॅंग नंबर , लाकुडतोड्याचा वग , क्विन्स चेंबर इत्यादी नाटकांना मानाचे विविध पुरस्कार मिळालेले आहेत.
वैयक्तीकरीत्या नाटककार म्हणून , कुसूमाग्रज करंडक , पु. भा. भावे नाट्यसेवा पुरस्कार , भावगीत लेखन पुरस्कार , राम कोलारकर सर्वोत्कृष्ठ कथा पुरस्कार , मिरज भूषण पुरस्कार यांनी त्याला गौरविण्यात आले आहे.
इतके पुरस्कार मिळून ही त्याचा अहंकार न बाळगता , जमिनीवर पाय असलेल्या ,या साध्या आणि सरळ स्वभावी मित्राचा, मला सार्थ अभिमान आहे.
रामला दोन कन्यका आहेत. एक नामांकित आर्किटेक्ट आहे तर दुसरी शिक्षण क्षेत्रात आपले नाव उज्वल करीत आहे. सौ. संजीवनी वहिनींची त्याला समर्थ साथ आहेच !
अशा या माझ्या मित्राला परमेश्वराने उदंड आणि निरामय आयुष्य द्यावे ही सदिच्छा व्यक्त करतो आणि थांबतो.
No comments:
Post a Comment