मेरीच्या नोकरीच्या कालावधीत, असे कांही लोक भेटले की , त्यांना विसरणे सर्वथैव अशक्यच ! त्यातील एक आहेत, कै. त्रिंबक वामन शूरपाल उर्फ टी. डब्लु. शूरपाल ! त्यांच्या बद्दल मनात आदर वसत असल्याने ,मी त्यांना कायम " शूरपाल साहेब " असेच म्हणायचो.
शूरपाल साहेब म्हणजे शांत व विचारी व्यक्तीमत्व ! मध्यम उंची , शांत चेहरा , अप टू डेट पोशाख ,एक प्रकारे आदर वाटावा ,असे गंभीर व्यक्तीमत्व ! शूरपाल साहेब कोणती ही गोष्ट ,घाई गडबडीत किंवा धसमुसळेपणाने, कधीच करीत नसत. जे काम करायचे ,ते शांत चित्ताने आणि व्यवस्थित नियोजन करून , १०० % प्रामाणिकपणे करीत असत.
मी त्यांच्या हाता खाली, काम केलेले आहे. शूरपाल साहेब ,कधी ही कुणालाही रागावून किंवा दटावून बोलल्याचे, मला स्मरत नाही.
शूरपाल साहेबांना क्रिकेटचे प्रचंड वेड होते. ते शिकत असताना ,काॅलेजच्या व युनिव्हर्सिटीच्या टीमचा एक प्रमुख भाग होते. मेरी आॅफिसची ही क्रिकेटची टीम होती. त्या टीमचे ते कॅप्टन होते.
टीव्हीवर क्रिकेटची मॅच चालू असेल तर ते, टीव्ही पासून हाताच्या अंतरावर बसून ती पहायचे. जणू एखादा कॅच त्यांच्या दिशेने आला, तर अजिबात सुटू नये.
शूरपाल साहेब १९९४ साली सेवानिवृत्त झाले. सेवानिवृत्ती नंतर ,तब्बेतीच्या कांही कांही तक्रारी सुरू झाल्या. त्यातच भरीस भर म्हणून, हार्टट्रबल ही होता. दि. २५ आॅक्टोबर २०१४ रोजी, भाउबीजेच्या दिवशी ते अचानक " गेले ".
त्यांच्या मागे वहीनी आणि चार मुली आहेत. सर्वजण आपापल्या जागी सुव्यवस्थित आहेत.
शूरपाल साहेबांच्यावर, लेख लिहीण्याची फार इच्छा असल्याने ,त्यांची खूप आठवण येत होती. त्या निमित्ताने वहीनींची भेट व्हावी, अशी तीव्र इच्छा होती. एके दिवशी रात्री आठच्या सुमारास मी आणि सौ. रजनी, आम्ही दोघे नाशिकच्या इंदिरा नगर भागात, शूरपाल साहेबांचा बंगला शोधण्यासाठी जिद्दीने झटलो. अर्धा ते पाउण तासाच्या परिश्रमा नंतर ,त्यांचा बंगला सापडला. बंगल्याच्या बाहेरील पाटीवर ," शुभंकरोती " ही अक्षरे पाहून ,मला अतिशय आनंद झाला. वहीनींची आणि त्यांची कन्या चि. अदिती ,यांची भेट झाली. जवळ जवळ तास भर मनसोक्त गप्पा झाल्या . जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला.
त्यांच्या घरात शूरपाल साहेबांना ," हार घातलेल्या फोटोत " पाहून ,मन गलबलून गेले. मी क्षणभर ,त्या फोटो समोर हात जोडून ,शांत उभा राहिलो . त्यांच्या फोटोचा फोटो घेतला आणि जड अंतःकरणाने बाहेर निघालो.
आदरणीय शूरपाल साहेबांच्या स्मृतीला त्रिवार प्रणाम !
शूरपाल साहेब म्हणजे शांत व विचारी व्यक्तीमत्व ! मध्यम उंची , शांत चेहरा , अप टू डेट पोशाख ,एक प्रकारे आदर वाटावा ,असे गंभीर व्यक्तीमत्व ! शूरपाल साहेब कोणती ही गोष्ट ,घाई गडबडीत किंवा धसमुसळेपणाने, कधीच करीत नसत. जे काम करायचे ,ते शांत चित्ताने आणि व्यवस्थित नियोजन करून , १०० % प्रामाणिकपणे करीत असत.
मी त्यांच्या हाता खाली, काम केलेले आहे. शूरपाल साहेब ,कधी ही कुणालाही रागावून किंवा दटावून बोलल्याचे, मला स्मरत नाही.
शूरपाल साहेबांना क्रिकेटचे प्रचंड वेड होते. ते शिकत असताना ,काॅलेजच्या व युनिव्हर्सिटीच्या टीमचा एक प्रमुख भाग होते. मेरी आॅफिसची ही क्रिकेटची टीम होती. त्या टीमचे ते कॅप्टन होते.
टीव्हीवर क्रिकेटची मॅच चालू असेल तर ते, टीव्ही पासून हाताच्या अंतरावर बसून ती पहायचे. जणू एखादा कॅच त्यांच्या दिशेने आला, तर अजिबात सुटू नये.
शूरपाल साहेब १९९४ साली सेवानिवृत्त झाले. सेवानिवृत्ती नंतर ,तब्बेतीच्या कांही कांही तक्रारी सुरू झाल्या. त्यातच भरीस भर म्हणून, हार्टट्रबल ही होता. दि. २५ आॅक्टोबर २०१४ रोजी, भाउबीजेच्या दिवशी ते अचानक " गेले ".
त्यांच्या मागे वहीनी आणि चार मुली आहेत. सर्वजण आपापल्या जागी सुव्यवस्थित आहेत.
शूरपाल साहेबांच्यावर, लेख लिहीण्याची फार इच्छा असल्याने ,त्यांची खूप आठवण येत होती. त्या निमित्ताने वहीनींची भेट व्हावी, अशी तीव्र इच्छा होती. एके दिवशी रात्री आठच्या सुमारास मी आणि सौ. रजनी, आम्ही दोघे नाशिकच्या इंदिरा नगर भागात, शूरपाल साहेबांचा बंगला शोधण्यासाठी जिद्दीने झटलो. अर्धा ते पाउण तासाच्या परिश्रमा नंतर ,त्यांचा बंगला सापडला. बंगल्याच्या बाहेरील पाटीवर ," शुभंकरोती " ही अक्षरे पाहून ,मला अतिशय आनंद झाला. वहीनींची आणि त्यांची कन्या चि. अदिती ,यांची भेट झाली. जवळ जवळ तास भर मनसोक्त गप्पा झाल्या . जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला.
त्यांच्या घरात शूरपाल साहेबांना ," हार घातलेल्या फोटोत " पाहून ,मन गलबलून गेले. मी क्षणभर ,त्या फोटो समोर हात जोडून ,शांत उभा राहिलो . त्यांच्या फोटोचा फोटो घेतला आणि जड अंतःकरणाने बाहेर निघालो.
आदरणीय शूरपाल साहेबांच्या स्मृतीला त्रिवार प्रणाम !
No comments:
Post a Comment