आगळी वेगळी आदर्श सून...

                 एक आगळी वेगळी सून.....
                 *****************
         मिरज मध्ये ,माझ्या माहितीचे एक सदगृहस्थ आहेत. वय आहे अंदाजे ८४ /८५ . त्यांना अलझायमर ( स्मृतिभ्रंश ) झालेला आहे. त्यांची पत्नी आधीच गेलेली आहे. घरात मुलगा , सून , नातू आहेत.
          मुलगा व्यवसायाचे निमित्ताने ,बाहेर गावी जास्त असतो. नातू काॅलेजला जातो. थोडक्यात घरात फक्त सासरा आणि सून दोघेच असतात. सासरे बुवा स्मृतिभ्रंशा मुळे ,कधी कधी मुलाला व नातवाला ही ओळखत नाहीत. पण गंमत बघा , ते सुनेला मात्र कधी ही विसरत नाहीत. मुलाने किंवा नातवाने कांही सांगीतल्यास ,ते ऐकतील याची शाश्वती नाही. सुनेनं सांगीतलेलं मात्र हमखास ऐकतातच ! सून , त्यांची आपल्या वडीलांची घ्यावी , अशी काळजी घेते.
          सून कुठे ही बाहेर निघाली की , सासर्‍यांना बरोबर घेउन जाते. एकट्याला घरात सोडून किंवा त्यांना आत बसवून, बाहेरून कडी लावून जात नाही. सून बाजारात भाजी आणायला निघाली की , सासर्‍यांना बरोबर नेते. सर्वात कळस म्हणजे, सून माहेरी निघाली तरी जाताना ,आपल्या बरोबर सासर्‍यांना घेउन जाते. ते ही जातात , तिच्या माहेरचे  सुध्दा त्यांना सांभाळून घेतात. सून परत यायच्या वेळी ,सासरे तिच्या बरोबर परत येतात.
             मी हे जे लिहीलं आहे त्यात कोणती ही अतिशयोक्ती नाही. सर्व सत्य कथनच आहे. आजच्या काळात हे खरं वाटेल, अशी शक्यता कमीच आहे. पण हे वास्तव आहे व सत्य आहे.

          अशा या आगळ्या वेगळ्या सुनेला, शतशः प्रणाम !