माझे ड्रायव्हिंग प्रेम......
मी 2004 साली ,अठ्ठावन्न वर्षे पूर्ण झाल्याने ,शासकीय सेवेतून सेवानिवृत्त झालो. सेवानिवृत्तीमुळे ,बर्‍या पैकी पैसे हातात आले आणि आपल्याला ड्रायव्हिंग आले पाहिजे ,या माझ्या सुप्त इच्छेने उचल घेतली. त्या पूर्वी ,मी स्कूटर आणि मोटार सायकल चालवत होतो. पण चार चाकी चालविण्याची माझी इच्छा, अपूर्णच होती.
ती इच्छा पूर्ण करण्यासाठी ,स्वतःची चार चाकी असणे आवश्यक होते. मी सेकंड हॅन्ड मारूती व्हॅन विकत घेतली आणि ड्रायव्हिंगचा क्लास लावला. थोड्या दिवसात, मला कार ड्रायव्हिंग जमू लागले आणि पक्के लायसन्स ही मिळाले. पण बाहेर गावी व्हॅन चालवत जाण्यासाठी , आवश्यक असलेला काॅन्फिडन्स , माझ्यात नव्हता. तो मला ,माझे सर्वच बाबतीतले " गुरू ", श्री. नंदकुमार अभ्यंकर यांनी मिळवून दिला आणि मी एकोणसाठाव्या वर्षी , छान गाडी चालवायला लागलो.
मी मिरजेत आणि मुलगा चि. आदित्य , नोकरीच्या निमित्ताने नाशिकला ,अशी परिस्थिती होती. नाशिकला जायचे म्हणजे अंदाजे, 500km अंतर होते. मी पत्नी सौ. रजनीशी बोललो , तिने मला फुल सपोर्ट दिला. श्री. अभ्यंकरांशी ही बोललो , त्यांनी ही मला ग्रीन सिग्नल दिला आणि मी नाशिकला ,स्वतःच्या मारूती व्हॅनने जायचा निर्णय घेतला. पुण्यात मुक्काम करून दुसर्‍या दिवशी नाशिकला पोचलो. मिरज ते पुणे आणि पुणे ते नाशिक असे एकूण अंतर, 485 km झाले. मला उत्साह आला. नंतर नंतर वयाच्या पासष्ठीत ,एक दिवसात कोठे ही मुक्काम न करता, मी साधारण 10 ते 11 तास ड्रायव्हिंग करून ,नाशिकला पोचू लागलो. मी सन् 2014 मध्ये मारूती व्हॅन विकून, नवीन मारूती वॅगन आर घेतली. नाशिक मिरज आणि परत ,असा प्रवास नंतर ही बर्‍याचदा केला.
पण दि. १५ नोव्हेंबर २०१९ रोजी केलेला, मिरज ते नाशिक , हाच प्रवास कायमचा लक्षात राहील असा झाला.
मिरज हून सकाळी बरोब्बर सहा वाजता निघालो आणि तासगाव , विटा , गोंदवले , दहिवडी , नातेपुते , वालचंदनगर , भिगवण , राशिन , कर्जत , अहमदनगर ,नाशिक असा प्रवास केला. हा प्रवास 492 km चा झाला. सर्व प्रवासात लागलेल्या रस्त्या पैकी ,जवळ जवळ 75 % रस्ते खराब होते. आमच्या या प्रवासाला, तेरा तास लागले. वयाच्या 74 व्या वर्षी मी तेरा तास कसे ड्रायव्हिंग केले ,माझे मलाच ठाउक ! पण मला ड्रायव्हिंग आवडत असल्याने ,थकवा अजिबात आला नाही. माझ्या सोबत गाडीत ,माझी पत्नी सौ. रजनी होती. तिला ही त्रास झाला नाही.
माझा हा चौर्‍याहत्तराव्या वर्षी ,सलग तेरा तास ड्रायव्हिंग करण्याचा विक्रम ,तुमच्या सर्वांशी शेअर करावा असे वाटल्याने , हा लेखन प्रपंच !
मी 2004 साली ,अठ्ठावन्न वर्षे पूर्ण झाल्याने ,शासकीय सेवेतून सेवानिवृत्त झालो. सेवानिवृत्तीमुळे ,बर्‍या पैकी पैसे हातात आले आणि आपल्याला ड्रायव्हिंग आले पाहिजे ,या माझ्या सुप्त इच्छेने उचल घेतली. त्या पूर्वी ,मी स्कूटर आणि मोटार सायकल चालवत होतो. पण चार चाकी चालविण्याची माझी इच्छा, अपूर्णच होती.
ती इच्छा पूर्ण करण्यासाठी ,स्वतःची चार चाकी असणे आवश्यक होते. मी सेकंड हॅन्ड मारूती व्हॅन विकत घेतली आणि ड्रायव्हिंगचा क्लास लावला. थोड्या दिवसात, मला कार ड्रायव्हिंग जमू लागले आणि पक्के लायसन्स ही मिळाले. पण बाहेर गावी व्हॅन चालवत जाण्यासाठी , आवश्यक असलेला काॅन्फिडन्स , माझ्यात नव्हता. तो मला ,माझे सर्वच बाबतीतले " गुरू ", श्री. नंदकुमार अभ्यंकर यांनी मिळवून दिला आणि मी एकोणसाठाव्या वर्षी , छान गाडी चालवायला लागलो.
मी मिरजेत आणि मुलगा चि. आदित्य , नोकरीच्या निमित्ताने नाशिकला ,अशी परिस्थिती होती. नाशिकला जायचे म्हणजे अंदाजे, 500km अंतर होते. मी पत्नी सौ. रजनीशी बोललो , तिने मला फुल सपोर्ट दिला. श्री. अभ्यंकरांशी ही बोललो , त्यांनी ही मला ग्रीन सिग्नल दिला आणि मी नाशिकला ,स्वतःच्या मारूती व्हॅनने जायचा निर्णय घेतला. पुण्यात मुक्काम करून दुसर्‍या दिवशी नाशिकला पोचलो. मिरज ते पुणे आणि पुणे ते नाशिक असे एकूण अंतर, 485 km झाले. मला उत्साह आला. नंतर नंतर वयाच्या पासष्ठीत ,एक दिवसात कोठे ही मुक्काम न करता, मी साधारण 10 ते 11 तास ड्रायव्हिंग करून ,नाशिकला पोचू लागलो. मी सन् 2014 मध्ये मारूती व्हॅन विकून, नवीन मारूती वॅगन आर घेतली. नाशिक मिरज आणि परत ,असा प्रवास नंतर ही बर्‍याचदा केला.
पण दि. १५ नोव्हेंबर २०१९ रोजी केलेला, मिरज ते नाशिक , हाच प्रवास कायमचा लक्षात राहील असा झाला.
मिरज हून सकाळी बरोब्बर सहा वाजता निघालो आणि तासगाव , विटा , गोंदवले , दहिवडी , नातेपुते , वालचंदनगर , भिगवण , राशिन , कर्जत , अहमदनगर ,नाशिक असा प्रवास केला. हा प्रवास 492 km चा झाला. सर्व प्रवासात लागलेल्या रस्त्या पैकी ,जवळ जवळ 75 % रस्ते खराब होते. आमच्या या प्रवासाला, तेरा तास लागले. वयाच्या 74 व्या वर्षी मी तेरा तास कसे ड्रायव्हिंग केले ,माझे मलाच ठाउक ! पण मला ड्रायव्हिंग आवडत असल्याने ,थकवा अजिबात आला नाही. माझ्या सोबत गाडीत ,माझी पत्नी सौ. रजनी होती. तिला ही त्रास झाला नाही.
माझा हा चौर्‍याहत्तराव्या वर्षी ,सलग तेरा तास ड्रायव्हिंग करण्याचा विक्रम ,तुमच्या सर्वांशी शेअर करावा असे वाटल्याने , हा लेखन प्रपंच !
